(tekst van Stijn De Paepe, vertaling van Both sides now door Joni Mitchell)

Snoezig, kroezig englenhaar.
En slagroomtoefjes op elkaar.
En pluimgebergtes hier en daar.
Da’s hoe ik wolken zag.

Maar nu blokkeren ze de zon.
Eén sneeuwgordijn. Eén regenton.
Zoveel wat ik bereiken kon…
Tot ik de wolken zag.

De wolken heb ik sedertdien
van zowat elke kant gezien.
En helder zie ik , achteraf:
geen fluit weet ik van wolken af.

Manen, maanden vol jolijt
en dansen richting duiz’ligheid
en leven in een sprookjestijd.
Da’s hoe ik liefde zag.

En nu blijkt het een show te zijn
met lui die lachen om je pijn.
Maar laat niets merken: voor de schijn
verdwijn je met een lach.

De liefde heb ik sedertdien
van zowat elke kant gezien.
En helder zie ik, achteraf:
niets weet ik van de liefde af.

Tranen, wanen, blij en fier

roepen: ‘Liefste!’, nu en hier.

Circusdromen. Planplezier.

Da’s hoe ik ’t leven zag.

Maar nu doen ouwe vrienden raar.

Ze kijken vreemd. Een handgebaar.

Je raakt wat kwijt. Je wint zowaar.

Je leeft. Van dag tot dag.

Het leven heb ik sedertdien
van zowat elke kant gezien.
En helder zie ik, achteraf:
niets weet ik van het leven af.Ja, helder zie ik, achteraf:
niets weet ik van het leven af.